Bobrowisko / O bobrach / Wpływ bobrów na środowisko i gospodarkę człowieka / Aktywność mikrobiologiczna w rozlewiskach bobrowych

Każdy, nawet niewielki staw bobrowy, może gromadzić tysiące metrów sześciennych osadów. Dzieje się tak dlatego, że prąd ulega zwolnieniu ułatwiając opadanie cząstek, woda przelewa się przez koronę szczelnej tamy, zaś roślinność porastająca dno i brzegi działa jak filtr zatrzymując zawiesiny. W miarę upływu czasu, na dnie zbiornika formuje się strefa beztlenowa z odpowiednim składem gatunkowym mikroorganizmów, które mineralizują cząstki organiczne. Inne organizmy "pracują" w toni wodnej i na powierzchni osadów. Oprócz zawiesin niesionych przez ciek do stawu dostają się również kawałki pni i gałęzi niewykorzystane przez bobry oraz liście drzew wpadające do stawu. W stawach bobrowych stwierdza się kilku- do kilkunastokrotne podwyższenie aktywności metabolicznej mikroorganizmów wody i osadów w porównaniu do cieku wpływającego i wypływającego.

Woda gromadzona w stawie stopniowo wnika w otaczający grunt, lokalnie podwyższając poziom wody gruntowej . Zmienia to chemizm i uwodnienie gleb, jak również skład gatunkowy fauny glebowej. Tak więc rozlewisko bobrowe staje się jednocześnie laboratorium i oczyszczalnią wody, którego znaczna część ukryta jest przed naszymi oczami. Skład chemiczny wody w stawie zmienia się, zwiększa się zawartość azotu, natomiast w beztlenowych osadach magazynowane są związki azotu, fosforu i węgla. Dzięki działalności mikroorganizmów wyłapywane są metale ciężkie, a wpływające do stawu wody, zanieczyszczone kwasami i zasadami, ulegają zobojętnieniu. Pływające i wykopujące muł bobry, powodują mieszanie się wody i przyspieszają procesy chemiczne. Woda opuszczająca staw jest zatem czystsza i bardziej klarowna.

Zmiana składu chemicznego wody i osadów wywiera znaczący wpływ na organizmy roślinne i zwierzęce zajmujące siedlisko bobrowe.